تاریخ درباره آخرین باری که برندAMD توانست برند اینتل را شکست دهد چه می‌گوید؟‌

با تماشای اینکه قفسه خرده‌فروشی‌ها چقدر سریع از پردازنده‌های AMD Ryzen خالی می‌شود، پی بردن به میزان محبوبیت پردازنده‌های دسکتاپ AMD میان مصرف‌کنندگان کار آنقدرها دشواری نیست.

اقیانوس آبی خبر – اخبار برندها|با عملکرد فوق‌العاده تک‌ هسته‌ای در کنار گزینه‌هایی که همراه با ۶ یا ۸ یا ۱۲ یا حتی ۱۶ هسته از راه می‌رسند، پردازنده‌های سری رایزن ۵۰۰۰ از نظر پرفورمنس خالص گام‌هایی فراتر از همتایان اینتلی خود برداشته‌اند. تمام این‌ها باعث می‌شود که بخواهیم نگاهی به تاریخ انداخته و ببینیم چه زمان دیگری شاهد رقم خوردن چنین شرایطی در بازار بوده‌ایم.

بهتر یا بدتر

برندAMD قبلا هم توانسته به پرفورمنس بهتر از محصولات برند اینتل دست پیدا کند، اما پیروزی‌های پیشین در برابر این غول دنیای چیپ‌سازی، بسیار نادر و گاه و بیگاه بوده است. علاوه بر این، هر بار که اینتل ضعیف‌تر از رقیب خود به نظر رسیده، پاسخی سریع و موثر داده است.

اگر می‌خواهید شاهد آخرین باری باشید که برندAMD توانست به صورت تمام و کمال از نظر پرفورمنس خالص از اینتل پیشی بگیرد، لازم است با ما سوار ماشین زمان شده و به سال ۲۰۰۵ میلادی برگردید. در آن زمان پردازنده دو هسته‌ای Athlon 64 X2 توانسته بود تحسین منتقدین را برانگیزد و اساسا باعث شد پردازنده Intel Pentium 4 و سری Pentium D کاملا سالخورده به نظر برسند.

ورژن جدید

پردازنده AMD Athlon 64 X2 ورژن جدید پردازنده‌ای دیگر و همان‌قدر تحسین‌برانگیز به نام Athlon 64 بود که برند اینتل را در دنیای ۶۴ بیتی شکست داد، اما در نهایت زیر سایه Pentium 4 Extreme Edition قرار گرفت. پنتیوم برای اینکه توجه‌ها را از روی AMD برداشته و به خود جذب کند، نیازمند سرعت کلاکی سر به فلک کشیده بود و چنین کاری هم در قیاس با ابداعات AMD مثل یک ترفند پیش‌افتاده به نظر می‌رسید. با این پردازنده دو هسته و ۶۴ بیتی، اینتل برای تقریبا یک سال دور خودش چرخید تا بالاخره توانست محصولی رقابتی ساخته و روانه بازار کند.

عملی کردن نقشه

معماری Netburst که اینتل از آن در پنتیوم ۴ استفاده کرد دیگر به نظر منسوخ می‌رسید و حتی پیاده‌سازی تکنولوژی دو هسته‌ای درون این حصولات باعث نشد اینتل قادر به دستیابی به پرفورمنس برابر با آنچه AMD ارائه می‌کرد باشد. زمان ابداعی تازه رسیده بود و همین ذهنیت به توسعه معماری Core منجر شد.

برای دستیابی به معماری Core، اینتل به بازنگری در Pentium III و Tualatin پرداخت. بهبودهای به وجود آمده در طراحی پنتیوم ۳ منجر به ابداع Pentium M شدند، محصولی موبایل که هم سریع و هم بهینه بود و با قابلیت‌هایی مانند SpeedStep برای ولتاژ و سرعت کلاک متغیر که عمر باتری را افزایش می‌داد از راه رسید.

درنهایت

بنابر آنچه پیشتر در تاریخ رقم خورده، به نظر می‌رسد که برند اینتل می‌تواند جایگاه خود به عنوان پادشاه پرفورمنس پردازنده را باز پس بگیرد، اما مصرف‌کنندگان باید تا عرضه Rocket Lake و بعد Alder Lake از خود صبوری نشان دهند. البته که نباید در این بین AMD (یا اپل) را دست کم گرفت که قطعا سورپرایزهای خودشان را در آستین دارند و سعی می‌کنند از رشد دوباره اینتل جلوگیری کنند. اگر این رقابت قدیمی تنها یک چیز را نشان‌مان داده باشد، اینست که دوبرند اینتل و AMD طی سال‌های آتی ضرباتی مهلک به پیکره یکدیگر وارد خواهند کرد.