داستان برند رولکس؛ باارزش‌ترین برند ساعت در جهان

رولکس یکی از برندهای قدیمی تولید ساعت در سوئیس محسوب می‌شود که امروز خود را به ارزشمندترین برند ساعت در جهان تبدیل کرده است.

اقیانوس آبی خبر – اخبار برندها|رولکس (Rolex) برند سوئیسی تولیدکننده‌ی ساعت‌های لوکس در جهان است که مرکز فعالیتش در ژنو قرار دارد. تاریخچه‌ی فعالیت این برند به سال ۱۹۰۵ و تأسیس شرکتی با نام Wilsdrof and Davis در لندن باز می‌گردد. برند رولکس از سال ۱۹۰۸ برای محصولات آن شرکت انتخاب شد و تا به امروز، همین نام برای ساعت‌های برند سوئیسی استفاده می‌شود.
تاریخچه‌ی رولکس پر از نوآوری‌ها و محصولاتی به‌یادماندنی است که برخی از آن‌ها، رکوردهایی همچون گران‌‌قیمت‌ترین ساعت‌های تاریخ را به خود اختصاص داده‌اند. برند رولکس زیرمجموعه‌ی بزرگی به نام Montres Tudor هم دارد که با همکاری یکدیگر، طراحی،‌ساخت، توزیع و تعمیر ساعت‌های مچی هر دو برند را انجام می‌دهند. رولکس، یکی از معدود برندهای تولید ساعت است که در فهرست ۱۰۰ برند رسانه‌ی فوربز قرار دارد.

تاریخچه‌ی تأسیس

هانس ویلسدورف و آلفرد دیویس، به عنوان بنیان‌گذاران برند رولکس شناخته می‌شوند. از بین این دو نفر، ویلسدورف شهرت بیشتری دارد و در برخی منابع نیز به عنوان بنیان‌گذار اصلی شناخته می‌شود. او متولد ۱۸۸۱ کلمباخ باواریا بود و از سنین نوجوانی، پس از آن‌که پدر و مادر خود را از دست داد، مجبور به ورود زود هنگام به دنیای کسب‌وکار شد. او در نوجوانی به تحصیل ریاضیات و زبان پرداخت و در سن ۱۹ سالگی، به عنوان پیام‌رسان و مترجم زبان انگلیسی در یکی از مشهورترین ساعت‌سازی‌های سوئیس مشغول به کار شد.
La Chaux de Fonds یکی از مناطق سوئیس بود که مرکز تولید ساعت‌های باکیفیت را در آن کشور تشکیل می‌داد. اولین آشنایی‌های ویلسدورف با صنعت ساعت و طراحی و ساخت محصولات باکیفیت در آن، در منطقه‌ی فوندز انجام شد. او با افراد مهمی نیز در آنجا آشنا شد و همین آشنایی‌ها، بعدا در موفقیت برند رولکس نقش داشت.
شروع فعالیت جدی ویلسدروف، پس از سفر او در سال ۱۹۰۳ به لندن بود. او ابتدا برای یک فروشگاه بزرگ ساعت در پایتخت لندن کار می‌کرد و پس از ۲ سال، با قرض گرفتن پولی از خواهر و شوهر خواهرش (آلفرد دیویس)، شرکت خودش را با نام Wilsdrof & Davis تأسیس کرد. دلیل انتخاب لندن برای شروع کار، مرکزیت اقتصادی آن شهر در آن سال‌ها بود. مستعمره‌های انگلستان در آن زمان ثروت زیادی را برای آن کشور به همراه داشتند و همچنین، شاهراه‌های مبادلاتی نیز در تصرف آن‌ها بود که در سال‌های بعد، نقش مهمی در پیشرفت بین‌المللی رولکس ایفا کردند.

ویلسدورف، به‌سرعت شرکت خود را از ۲ لحاظ نسبت به رقابی بسیار موفق آن سال‌های خود، متمایز کرد. او اهمیت زیادی به تولید عالی محصولات می‌داد و همچنین، مدیریت و طراحی آن‌ها را نیز مهم‌تر از همه‌ی بخش‌ها می‌دانست. به‌علاوه، ویلسدورف در تولید محصولات خاص، مانند ساعت‌های مچی تخصص داشت.
ساعت‌های مچی در سال‌های ابتدایی قرن بیستم طرفداران زیادی نداشتند. تصور عموم بر آن بود که آن‌ها فقط برای مقاصد خاص (همچون ورزش) کاربرد دارند که ساعت‌های جیبی قابل استفاده نباشند. استفاده از ساعت‌های مچی در میان نجیب‌زاده‌ها در آن زمان، مرسوم نبود و حتی برخی از مردان، ساعت‌های مچی را وسایلی زنانه می‌دانستند.
تولید ساعت‌های مچی، مشکلات طراحی و محاسباتی متعددی هم داشت. به عنوان مثال، پیاده‌سازی تجهیزات برای افزایش دقت آن ساعت‌ها در آن فضای کوچک، یکی از مشکلات اساسی بود. به‌علاوه، ساعت‌های مچی برخلاف ساعت‌های جیبی، محافظت زیادی نداشتند و بیشتر در معرض ضربه و عوامل خارجی دیگر همچون رطوبت و گردوغبار بودند. به عنوان مثال، بسته‌های حمل‌ونقل ساعت که به کشورهای دیگر صادر می‌شدند، در زمان رسیدن به مقصد به خاطر قرار گرفتن طولانی در معرض رطوبت، خراب می‌شدند.
چالش‌های فوق در تولید ساعت‌های مچی، برای ویلسدورف نوعی فرصت بودند؛ چون او نگاهی دقیق به آینده‌ی صنعت ساعت داشت. او مطمئن بود که به مرور زمان، مقاومت در برابر ساعت‌های مچی کاهش پیدا خواهد کرد. در همان زمان نیز، جوانان و فعالان صنعت مد، به‌مرور به سمت ساعت‌های مچی جذب می‌شدند و خصوصیات زینتی آن را دوست داشتند.
جامعه‌‌ی افرادی که فعالیت و حمل‌ونقل زیادی داشتند، کم‌کم‌ به یکی از طرفداران ساعت‌های مچی تبدیل شدند. با پیشرفت فناوری حمل‌ونقل، مردم بیشتری توانایی سفر به مقاصد دور را داشتند. به‌علاوه، علاقه به ورزش‌های خاص و چالشی نیز روز‌به‌روز بیشتر می‌شد و ساعت‌های مچی تبدیل به تجهیزاتی الزامی برای آن‌ها شدند. ورزش‌ها و مسابقاتی همچون انواع پرواز، ماشین‌سواری، کوهنوردی و اکتشاف دریا، بیش‌ازپیش در بین مردم محبوب می‌شدند. رولکس در سال‌های بعد با استفاده از همین تغییرات در عادات و علاقه‌مندی‌های مردم، بازار آینده‌ی خود را شکل داد.
ویلسدورف از همان سال‌های ابتدایی فعالیت، علاقه‌ی خود به ریسک کردن و نوآوری را نشان می‌داد. او در یکی از بزرگ‌ترین ریسک‌های اولیه‌ی شرکت خود، سرمایه‌گذاری مهمی روی ساعت‌های مجهز به چرخ‌دنگ کوچک انجام داد. او صدها هزار فرانک سوئیس برای طرح بلندپروازانه‌ی خود هزینه کرد که حدود ۵ برابر سرمایه‌ی شرکتش بود. Herman Aegler شرکتی بود که ویلسدورف از دقت بالای ساخت تجهیزاتش اطمینان داشت. او تجهیزات و قطعات داخلی ساعت مورد نظرش را از این شرکت سوئیسی خریداری کرد. مکانیزم‌های آن شرکت توسط ماشین‌آلات مکانیکی ساخته می‌شدند و به همین دلیل، قیمت پایین‌تری داشتند. به‌علاوه، دقت و عمر آن تجهیزات نیز بالا بود.
پس از تهیه‌ی تجهیزات داخلی از سوئیس، نوبت به آماده‌سازی بدنه و پوشش ساعت‌ها می‌رسید. ویلسدورف آن‌ها را از تولیدکننده‌های مشهور انگلیسی خریداری کرد. بدنه‌ی ساعت‌ها، از جنس نقره‌ی استرلینگ بود و ۳ نوع طلا برای تزئین و پوشش‌دهی آن‌ها انجام می‌شد. درواقع،‌ طراحی ساعت‌های مچی اولیه‌ی ویلسدورف، برای مقاصد رسمی، روزمره و ورزشی بود. همین تولیدات اولیه، به‌سرعت در انگلستان و خارج از آن به شهرت رسیدند و حتی کشورهای شرقی نیز خریدار آن‌ها شدند. ویلسدورف با همکاری آگلر، جنبه‌های محاسباتی و فنی تولید ساعت‌ها را بهبود می‌بخشید و در نتیجه، محصولاتش به‌مرور به شهرتی جهانی دست پیدا کردند.

رولکس متولد می‌شود

تاریخ رولکس با نوآوری‌های متعددی در صنعت تولید ساعت همراه است. به عنوان یکی از اولین نمونه‌ها، ویلسدورف در سال ۱۹۰۶ بند ساعت فلزی با قابلیت افزایش ابعاد را معرفی کرد که به شهرت قابل توجهی رسید. طراحی آن بند، به‌گونه‌ای بود که با بدنه‌ی اصلی ساعت هماهنگی خاصی داشت. همین نوع طراحی، در سال‌های بعد هم در تولیدات رولکس استفاده شد و حتی امروز هم ساعت‌های آن برند، از همین زبان طراحی پیروی می‌کنند.
در سال ۱۹۰۷، دفتر طراحی فنی ویلسدورف در La Chaux de Fonds سوئیس تأسیس شد. او مدیریت آن دفتر را به فردی دیگر واگذار کرد و خودش پس از کسب مجوز شهروندی انگلستان، در لندن ماند. انتخاب نام رولکس برای ساعت‌های شرکت، در سال ۱۹۰۸ انجام شد و هدف آن نیز، متمایز کردن محصولات از دیگر ساعت‌هایی بود که از قطعات مشابه استفاده می‌کردند. نام Rolex، در زبان‌های گوناگون به‌راحتی تلفظ می‌شد و به‌علاوه، برای نوشته شدن روی ساعت‌های مچی نیز به‌اندازه‌ی کافی کوچک بود.
ویلسدورف درباره‌ی انتخاب نام رولکس برای ساعت‌هایش می‌گوید:
من حروف الفبا را با ترتیب‌های مختلف ترکیب کردم و حدود ۱۰۰ اسم ساختم. هیچ‌یک از آن‌ها معنای خاصی نداشت. یک روز که در بالای یک درشکه در شهر لندن حرکت می‌کردم، ندایی در گوشم کلمه‌ی رولکس را زمزمه کرد.
ایده‌ی استفاده از یک برند برای کل ساعت مچی، در سال‌های ابتدایی قرن بیستم آن‌چنان متداول نبود. به‌هرحال، ویلسدورف این کار را انجام داد و به‌مرور به روندی مشابه در بین تولیدکننده‌های دیگر تبدیل شد. او برخلاف دیگر فروشنده‌ها و توزیع‌کننده‌های ساعت، اعتقاد داشت که استانداردهای سخت‌گیرانه‌ای برای تولید و مونتاژ دارد و به همین دلیل، باید برندی جامع برای کل ساعت‌های تولیدی خودش انتخاب کند.
خرده‌فروش‌های ساعت که تا پیش از اقدام ویلسدورف نام خود را روی ساعت‌ها حک می‌کردند، در ابتدا در مقابل درخواست او مقاومت نشان دادند. ویلسدورف آن‌ها را راضی کرد تا ساعت‌های برند خودش را در کنار برند خرده‌فروش‌ها عرضه کند. به‌مرور، حجم ساعت‌های رولکس نسبت به برندهای دیگر در فروشگاه‌ها و بسته‌های حمل‌ونقل به خارج از کشور، بیشتر شد. کمپین‌های بازاریابی قوی برند رولکس در سال‌های بعد، منجر به آن شد که خرده‌فروش‌ها هم عرضه‌ی محصولات آن‌ها را به برندهای دیگر ترجیح دهند. درواقع،‌مشتری برای برند رولکس بیش از برند خرده‌فروش‌ها بود.
پس از معرفی برند رولکس، نوبت به نوآوری‌های دیگر ویلسدورف رسید. او تصمیم داشت تا ساعت‌های مچی‌اش را هرچه بیشتر دقیق کرده و استاندارد Chronometer را در آن‌ها پیاده‌ کند. استفاده از آن استاندارد،‌ نیازمند مجوزی از سازمان‌های مهم سوئیسی بود که رولکس به عنوان اولین ساعت مچی موفق به دریافت آن شد. پس از مؤسسه‌ی School of Horology در سوئیس، در سال ۱۹۱۴ نیز Kew Observatory در انگلستان، تأییدیه‌ی استفاده از آن استاندارد را به رولکس اهدا کرد.
اهدای مجوز و تأییدیه‌ی chronometer به ساعت‌های مچی، نیازمند آزمایش‌های ۴۵ روزه روی آن‌ها بود. ساعت مورد نظر، در ۵ موقعیت مختلف و ۳ دمای متفاوت (محیط، داغ و سرد) مورد آزمایش قرار می‌گرفت. به‌هرحال رولکس پس از کسب آن تأییدیه‌ها، تصمیم گرفت تا تمام ساعت‌های تولیدی خود را تحت آن استاندارد تولید کند. درواقع، تمامی قطعات خریداری شده از تولیدکننده‌های خارجی نیز طی مراحل دقیق در داخل شرکت مورد آزمایش قرار می‌گرفتند. به عنوان مثال اگر حرکت قطعات پس از ۷ روز آزمایش مداوم، دچار مشکل می‌شد، آن‌ها را از روند تولید خارج می‌کردند. همین موارد،‌ شهرت و اعتبار رولکس را به عنوان تولیدکننده‌ی محصولات باکیفیت،‌ بیش‌ازپیش کرد.

مهاجرت به سوئیس

پس از جنگ جهانی اول، مالیات تولید در انگلستان افزایش بی‌سابقه‌ای داشت. درنتیجه، ویلسدورف مجبور شد دفتر اصلی شرکتش را در سال ۱۹۱۹ به سوئیس منتقل کند. او شرکتش را با نام Montres Rolex SA در ژنو تأسیس و دفتر لندن را به عنوان یک شعبه‌ی زیرمجموعه معرفی کرد.
دهه‌ی ۱۹۲۰، زمان رشد هرچه بیشتر و افزایش شهرت رولکس بود. برند آن‌ها، به‌مرور نمادی از یک ابزار فناورانه برای ورزشکاران شده و چالش‌های رطوبت، گردوغبار و گرما در آن‌ها حل شد. به‌علاوه، حرکت به سمت تولید ساعت‌های اتوماتیک نیز در شرکت شروع شده بود و نوید دسته‌ای مدرن از تولیدات را می‌داد. نمونه‌های جدید ساعت‌های رولکس در آن سال‌ها، ضدآب،‌ سبک و مقاوم بودند. به‌علاوه، ویلسدورف چندین رویداد خلاقانه‌ی بازاریابی نیز برای برند خود برگزار کرد.
رولکس در بازاریابی خود تمرکز زیادی روی ورزش و ورزشکاران داشت. آن‌ها از رویدادهای مهم ورزشی برای بازاریابی هرچه بیشتر محصولات استفاده می‌کردند و به‌مرور، به نمادی در صنعت تبدیل شدند. در سال ۱۹۲۵، نماد معروف تاج برای ساعت‌های رولکس انتخاب شد که نشان‌دهنده‌ی شهرت و محبوبیت بین گروه‌های خاص و افراد حرفه‌ای در زمینه‌های مختلف بود.
در سال ۱۹۲۶، یکی از مهم‌ترین نوآوری‌های رولکس با نام Rolex Oyster معرفی شد. این ساعت مچی،‌ اولین محصول مقاوم در برابر نفوذ آب و حتی گردوغبار و هوا بود. ویلسدورف پس از معرفی محصول جدید، پیچ‌های مورد نیاز برای عایق‌بندی آن و همچنین بدنه‌ی ضدآب را به‌صورت پتنت ثبت کرد.
پس از معرفی نوآوری‌های جدید،‌ نوبت به بازاریابی گسترده برای آن‌ها بود. در سال بعد، کمپین‌های بازاریابی با همکاری رکوردشکنان ورزشی شروع شد. مرسدس گلیتز شناگری بود که کانال انگلستان را با رکورد ۱۵ ساعت و ۱۵ دقیقه شنا کرد و در این مسیر، ساعت رولکس استفاده کرده بود. او پس از خارج شدن از آب، ساعت خود را نشان داد که به‌خوبی، کار می‌کرد. برای افزایش نفوذ آن رویداد بازاریابی، ساعت‌های رولکس درون آکواریوم‌های متعدد برای حضار به نمایش در آمدند. یک سال بعد، محصول انقلابی دیگر با نام Rolex Prince معرفی شد که به‌نوعی ساعت مردان خوش‌پوش و نجیب‌زاده محسوب می‌شد.

تداوم نوآوری‌ها

با شروع دهه‌ی ۱۹۳۰، نوآوری‌های استفاده‌شده در ساعت‌های رولکس افزایش یافتند. اولین محصول مهم، Rolex Oyster Perpetual بود که علاوه بر مقاومت در برابر نفوذ آب، به‌صورت خودکار عمل می‌کرد. مکانیزم استفاده شده در آن ساعت اتوماتیک، با بهره‌گیری از حرکت دست کاربر، حرکت عقربه‌ها را ممکن می‌کرد که توسط مدیر فنی رولکس، اختراع شده بود. ساعت خودکار جدید رولکس،‌ از ساعت‌‌های معمولی و سنتی، دقیق‌تر بود. درواقع، مکانیزم کوک کردن آن به‌صورت دائمی رخ می‌داد و برخلاف نمونه‌های قبلی که روزانه یک بار نیاز به کوک داشتند، دقت بیشتری را به ارمغان می‌آورد.

کمپین بازاریابی برای محصول حرفه‌ای و اتوماتیک رولکس،‌ باز هم با همکاری یک ورزشکار انجام شد. Sir Malcom Campbel با ساعت جدید رولکس،‌ رکورد سرعت روی زمین را با ماشین مسابقه‌ای خود در Salt Lake Flats شکست.
دهه‌ی ۱۹۴۰، یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخی در پیشرفت رولکس بود. پس از فوت همسر ویلسدورف در سال ۱۹۴۴، او که فرزندی نداشت،‌ تمرکز خود را بیش‌از‌پیش روی مدیریت کسب‌وکارش معطوف کرد. او بنیادی به نام Hans Wilsdorf Foundation تأسیس و سهام خود از شرکت رولکس را به آنجا منتقل کرد. درنتیجه، یک مؤسسه‌ی نظارتی ایجاد شد که به‌صورت دقیق، چگونگی هزینه کردن سرمایه‌های او را مدیریت می‌کرد. یکی از بخش‌های هزینه‌ی سرمایه‌های ویلسدورف، به خیریه‌ها، مؤسسه‌های آموزش علوم زمان‌سنجی، دانشگاه‌ها و مدارس تخصصی ارسال می‌شد.
اصرار مدیران رولکس به کسب تأییدیه‌ی کرونومتر برای همه‌ی محصولات، آن‌ها را در سال ۱۹۴۵ با رکوردی جهانی روبه‌‌رو کرد. شرکت سوئیسی، در آن سال توانست به رکورد تولید ۵۰ هزار ساعت با تأییدیه‌ی کرونومتر دست پیدا کند.
در سال ۱۹۴۵، نقطه‌ی عطف بزرگ بعدی در محصولات رولکس رخ داد. آن‌ها فناوری Datejust را در ساعت‌ها معرفی کردند که امکان مشاهده‌ی تاریخ را در گوشه‌ی صفحه‌ی ساعت برای کاربر مهیا می‌کرد.
مدل‌های مهمی که در آن سال‌ها عرضه شدند، Date Just در سال ۱۹۴۵، Rolex Moonphase در سال ۱۹۴۷، Rolex Day/Date/Month و Oyster Day/Date/Month در سال ۱۹۴۹ بودند. شایان ذکر است تا سال ۱۹۸۹، بیش از نیمی از کرونومترهای دریافت‌کننده‌ی تأییدیه از سازمان‌های سوئیسی، توسط رولکس تولید می‌شدند.
یکی از کمپین‌های مهم دیگر بازاریابی رولکس، در سال ۱۹۵۳ انجام شد و آن‌ها با گروه اکتشافی بریتانیا برای سفر به هیمالایا همکاری کردند. آن گروه با در دست داشتن ساعت‌های Oyster Perpetuals، تا قله‌ی اورست به کوهنوردی پرداختند و ساعت‌ها تا صعود نهایی و شرایط پیچیده‌ی آب‌وهوایی در آن ارتفاعات، دقت و عملکرد خود را حفظ کردند.
از محصولاتی که در دهه‌ی ۱۹۵۰ توسط رولکس معرفی شدت می‌توان به یک مدل جدید با قابلیت نمایش تاریخ روز و ماه اشاره کرد که روز را به ۲۶ زبان نشان می‌داد. اولین ساعت اتوماتیک مقاوم در برابر نفوذ آب تا عمق زیاد نیز با نام Submariner در سال ۱۹۵۳ عرضه شد که تا ۱۰۰ متر، ضدآب بود. محصول بعدی، GMT Master بود که بیش از همه برای خلبان‌ها کاربرد داشت. آن ساعت، زمان را به‌صورت هم‌زمان در دو منطقه‌ی زمانی نشان می‌داد.
یکی از مهم‌ترین رخدادهای تاریخی رولکس،‌ که کیفیت و دوام محصولات آن‌ها را بیش‌ازپیش افزایش داد،‌ بالا آمدن زیردریایی سوئیسی بثی‌سکف ترسته از اعماق نزدیک به ۱۰ کیلومتری آب بود که یک ساعت اختصاصی Osyter برای مقاصد تبلیغاتی به بدنه‌ی آن متصل شده بود. فشاری که آن ساعت رولکس تحمل کرد و همچنان به فعالیت خود ادامه داد، حدود ۷ تن بر اینچ مربع بود.

اسطوره‌ی شرکت رولکس یعنی ویلسدورف در سال ۱۹۶۳ و در سن ۷۸ سالگی از دنیا رفت. پس از او، آندره هاینیگر مدیریت شرکت را بر عهده گرفته و روش‌هایی مشابه بنیان‌گذار در پیش گرفت. البته، در زمان مدیریت هاینیگر، روش‌های سنتی بیش از نوآوری در شرکت رواج داشتند. حفظ کیفیت بالای محصولات و پایین نگه‌داشتن نرخ تولید،‌ از برنامه‌های اصلی رولکس در آن زمان بود که باعث حفظ روند پیشرفت شرکت، با وجود پیش آمدن چالش‌های اقتصادی شد. چالش‌های آن زمان، یکی افزایش قیمت طلا به عنوان مواد اولیه‌ی بسیاری از تجهیزات ساعت و دیگری، هجوم قطعات الکترونیکی به دنیای ساعت‌های مچی بود.
به‌هرحال، نوآوری‌های رولکس در سال‌های بعدی و شروع دهه‌ی ۱۹۷۰ نیز ادامه داشت. آن‌ها در سال ۱۹۷۱ ساعت Oyster Perpetual Sea Dweller را معرفی کردند که مجهز به یک شیر هلیوم بوده و مخصوص غواصی طراحی شده بود. آن ساعت تا عمق حدود ۶۰۰ متر در برابر نفوذ آب مقاوم بود. در سال ۱۹۷۵، باز هم رکوردشکنی با ساعت‌های رولکس انجام شد و ۶ غواص در رقابتی در کانادا، با در دست داشتن ساعت‌های Dweller، به عمق ۳۵۰ متری آب نفوذ کردند.
یک ساعت تاریخی دیگر نیز در شروع دهه‌ی ۱۹۷۰ معرفی شد که Explorer II نام داشت. این ساعت، مخصوص کاوش‌گران قطب، غارشناسان و همه‌ی افرادی بود که مرزهای اکتشاف را در جهان فراتر می‌بردند. نکته‌ی جالب در آن ساعت، نحوه‌ی نمایش ۲۴ساعته‌ی زمان در آن بود که در زیر اعماق زمین و در نزدیکی قطب کاربرد زیادی داشت؛ چرا که در آن مکان‌ها تشخیص روز و شب، تقریبا غیرممکن می‌شود.
محصول نوآورانه‌ی بعدی رولکس در دهه‌ی ۱۹۷۰، ساعت Oyster در سال ۱۹۷۸، مجهز به عقربه‌های کوارتز بود که علاوه بر مقاومت در برابر نفوذ آب تا عمق ۵۰ متر، در برابر کشش مغناطیسی تا هزار اورستد نیز مقاوم بود. در همان سال، یک نسخه از این ساعت در دستان راینهولد مسنر تا قله‌ی اورست رفت. مسنر، در آن سال رکورد صعود به آن قله بدون استفاده از ماسک اکسیژن را به نام خود ثبت کرد. رکورد دیگر، توسط تام شپرد در سال ۱۹۷۳ و با عبور از صحرای بزرگ آفریقا ثبت شد که ساعت Oyster GMT Master را در شرایط دشوار گرمایی و گردوغباری،‌ به همراه داشت.

سال‌های پایانی قرن بیستم

در دهه‌ی ۱۹۸۰، نسخه‌های بهبودیافته از انواع ساعت‌های سنتی رولکس به بازار عرضه شدند. یکی از نمونه‌ها، Oyster Perpetual Chronograph Chronometer Daytona نام داشت که برای اولین بار، با سرعت‌سنج عرضه می‌شد. آن ساعت در سال ۱۹۸۹ معرفی شد و یک سال بعد، رکورد تولید ۱۰ میلیون کرونومتر ثبت شد.
در سال ۱۹۸۵، رولکس دیگر موقعیت خود را به‌طور کامل در اکثر نقاط جهان تثبیت کرده بود. آن‌ها برای بهبود فرایند تولید خود، ماده‌ای جدید برای استفاده در ساخت ساعت‌ها وارد کردند که با نام فنی 904L Steel شناخته می‌شود. این ماده‌ی مقاوم و سخت، در سال‌های بعد به نشانه‌ای در ساعت‌های رولکس بدل شد و به‌نوعی،‌ عصری مدرن را در محصولات برند سوئیسی ایجاد کرد. در همان سال‌ها، جهانی‌تر شدن برند رولکس با سرعت بیشتری پیش رفت.
فولاد 904L رولکس از سال ۲۰۱۸ به نام Oystersteel شناخته شد. این ماده، تنها در مقاصد خاص همچون صنایع هوافضا و شیمی استفاده می‌شود. فولاد اختصاصی رولکس، ظرافت و سختی بالایی در حد فلزات گران‌بها، خصوصیات ضد خوردگی و درخشندگی شدید پس از پرداخت دارد.
یکی از بزرگ‌ترین کمپین‌های بازاریابی رولکس برای محصولات جدید، با همکاری ورزشکاران حرفه‌ای قایق‌رانی و اسب‌سواری انجام شد. آن‌ها برای ساعت Yacht-Master خود با تیم‌های حرفه‌ای اسب‌سواری و قایق‌رانی آمریکا همکاری کردند. هدف از آن کمپین‌ها، نشان دادن هرچه بیشتر رولکس به عنوان برند مورد اعتماد ورزشکاران حرفه‌ای بود.
در ارتباط با آمارهای فروش، رولکس از دهه‌ی ۱۹۶۰ تا ‍۱۹۹۰، هر سال ۲۰ درصد افزایش فروش داشت. آمار تولید ساعت نیز به ۵۰۰ هزار محصول در سال می‌رسید. البته، قیمت محصولات برند سوئیسی، همیشه بالاتر از میانگین بازار بود. در آن سال‌ها، برند رولکس به قدرت و شهرت آن‌چنان بالایی رسیده بود که محصولات تقلبی در بازار، یکی از چالش‌های اصلی آن‌ها شد. رولکس برای مقابله با آن چالش،‌ دستگاهی ضد تقلب عرضه کرد که قابل کپی کردن نبود. به‌هرحال، کیفیت بالای محصولات نیز تا حد امکان حفظ می‌شدند و تا دهه‌ی ۱۹۹۰، رولکس یکی از معدود برندهای سوئیس بود که هنوز، قطعات را با دقت بالا و به‌صورت دست‌ساز برای ساعت‌های خود عرضه می‌کرد.
در سال ۱۹۹۲، پاتریک هاینیگر از سوی هیئت‌مدیره‌ی رولکس برای هدایت شرکت انتخاب شد. او برنامه‌های بازاریابی در رویدادهای مهم ورزشی را ادامه داد و در تورنمت‌های مهمی همچون PGA آمریکا، Master Golfs آمریکا و بریتانیا و تورنمنت اختصاصی چوگان و اسب‌سواری رولکس، نام این برند را به نمایش گذاشت.
برخی از نمونه‌های عرضه‌شده توسط رولکس در دهه‌ی ۱۹۹۰، محصول چندین سال تحقیق و توسعه در آن شرکت بودند. یکی از آن نمونه‌ها، در سال ۱۹۹۲ و با نام Oyster Professional Yacht-Master عرضه شد. دومین نمونه، محصولی مخصوص بانوان بود که خانواده‌ی Daytona از محصولات را گسترش داده و در سال ۲۰۰۰ عرضه شد.

خلاصه‌ای از تاریخچه‌ی Tudor SA

همان‌طور که در ابتدای مقاله گفته شد، شرکت رولکس امروز علاوه بر تولید ساعت‌های برند خود، ساعت‌هایی با برند Tudor نیز به بازار عرضه می‌کند. شرکت Montres Tudor از سال ۱۹۴۶، طراحی، ساخت و توزیع ساعت‌هایی با این برند را انجام داده است. بنیان‌گذار رولکس یعنی ویلسدورف در آن سال‌ها به شرکت تودور پیشنهاد داد که ساعت‌هایی با کیفیت و مقاومت بالای رولکس و البته، قیمت پایین‌تر تولید کننده تا خرده‌فروش‌های برند سوئیسی، در کنار محصولات اصلی به مشتریان عرضه کنند.
ساعت‌های تودور، از همان ابتدا با عقربه‌های متفرقه و بدنه‌ها و بندهای با کیفیت رولکس تولید می‌شدند. عقربه‌ها، توسط شرکت ETA SA تأمین می‌شد، اما از سال ۲۰۱۵، تودور ساعت‌های خود را با عقربه‌های ساخت خود شرکت، تولید کرد.

سال‌های اخیر و وضعیت کنونی برند رولکس

از نوآوری‌های مهم رولکس در قرن حاضر، می‌توان به کرونوگراف ۴۱۳۰ اشاره کرد که از سال ۲۰۰۰، جای خود را در قلب محصولات برند باز کرد. این کرونوگراف جدید، تنها ۲۹۰ قطعه داشت و بسیار ساده‌تر از نمونه‌های سنتی بود. همین نوآوری، موجب ساده‌تر شدن طراحی‌های داخلی محصولات رولکس شد.
۵ سال بعد، ۲ نوآوری انقلابی دیگر در محصولات آن‌ها دیده شد. یکی از نوآوری‌ها، حاشیه‌های از جنس Cerachrom برای بدنه‌ی ساعت‌ها بود که به‌نوعی به امضای ساعت‌های مدرن رولکس تبدیل شد. به‌علاوه، فنرهای تعادلی (Hairspring) از جنس Parachrom نیز از همان سال در ساعت‌های رولکس استفاده شد.
سراخروم، ماده‌ای است که نمایی زیبا به ساعت‌های حرفه‌ای Oyster رولکس می‌دهد. این ماده،‌ نوعی سرامیک است که رنگی بوده و سختی بسیار بالایی دارد. به‌بیان‌دیگر، استفاده از سراخروم در ساعت‌ها، بدنه‌های آن‌ها را کاملا ضدخش می‌کند. پاراخروم نیز یک آلیاژ پارامغناطیس بوده که دستیابی به آن، نتیجه‌ی حداقل ۵ سال تحقیق و توسعه در تیم‌های فنی رولکس است.
استفاده از اینفلوئنسرها برای تبلیغات نیز روندی است که برند سوئیسی در سال‌های اخیر هم به آن پایبند مانده است. به عنوان مثال،‌در سال ۲۰۰۰ و در فیلم American Psycho، بازیگر نقش اول فیلم از ساعت رولکس استفاده می‌کرد. هنرپیشه‌ی مشهور دیگر یعنی دنیل کریگ که به جیمز باند مدرن مشهور شد، در یکی از مصاحبه‌های خود در سال ۲۰۰۸، رولکس را به عنوان برند محبوب خود در ساعت‌ها معرفی کرد. از افراد مشهور دیگر علاقه‌مند به رولکس می‌توان به جیمز کامرون، بن افلک و تونی مندز اشاره کرد.
از محصولات فوق حرفه‌ای و نوآورانه که در سال‌های اخیر عرضه شدند،‌می‌توان به Rolex Sky-Dweller اشاره کرد. این ساعت لوکس دوزمانه،‌یک تقویم سالانه نیز دارد و تنها یک بار در سال، باید تنظیم شود.

برند رولکس، امروز نمادی از سبک زندگی لوکس محسوب می‌شود. ساعت‌های آن‌ها، در مهم‌ترین و بزرگ‌ترین رویدادهای ورزش‌های خاص جهان همچون گلف، قایق‌رانی، تنیس و اسب‌سواری دیده می‌شوند. به‌علاوه، رولکس از سال ۲۰۱۳ با مسابقات فرمول یک نیز وارد همکاری رسمی شد.
یکی از چالش‌هایی که اخیرا برای برند رولکس پیش آمد و آن‌ها را در معرض انتقاد قرار داد، بررسی صندوق جهانی طبیعت از تأثیرات مراکز تولیدی آن‌ها بر محیط زیست بود. طبق آخرین آمار (۲۰۱۸) رولکس و چند تولیدکننده‌ی سوئیسی ساعت، در پایین‌ترین رده از لحاظ اهمیت دادن به تأثیرات آب‌وهوایی تولیدات قرار دارند. به‌علاوه، آن‌ها شفافیت لازم را نیز در ارائه‌ی آمار پیرامون عملکردهای خود در ارتباط با محیط زیست ندارند.
علاوه بر آمارهای فوق، نگرانی‌ها پیرامون نحوه‌ی انجام فرایندهای تولیدی توسط شرکت‌هایی همچون رولکس نیز وجود دارد. درواقع، عدم شفاف‌سازی آن‌ها، موجب افزایش شک و شبهه پیرامون روش‌های استخراج مواد اولیه‌ی ساعت‌ها، خصوصا طلا شده است. استخراجی که در مناطق مختلف جهان، منجر به آثاری همچون آلودگی و جنگل‌زدایی می‌شود. شایان ذکر است بیش از ۵۰ درصد از طلای استخراج شده در جهان، در صنعت ساعت و جواهرات مصرف می‌شود.
ساعت‌های رولکس، علاوه بر کیفیت بالا و ساخت منحصر به فرد، رکوردهایی را نیز در تاریخ به نام خود ثبت کرده‌اند. در حال حاضر، یکی از گران‌قیمت‌ترین ساعت‌های مچی جهان که در یک حراجی به فروش رفت، به برند رولکس تعلق دارد که با احتساب هزینه‌های جانبی، رقم ۱۷.۷۵ میلیون دلار را به نام خود ثبت کرد. در بحث قیمت خرده‌فروشی ساعت‌های رولکس، یک نمونه GMT Ice با قیمت حدودی ۴۸۵ هزار دلار، در صدر قرار دارد.
رولکس با رکورد تولید نزدیک به ۲ هزار ساعت در روز، یکی از پیش‌گامان صنعت محسوب می‌شود. طبق آخرین آمار، آن‌ها حدود ۲۸۰۰ کارمند در سرتاسر جهان دارند. برند رولکس، طبق آخرین رتبه‌بندی‌های وبسایت فوربز، در مقام ۷۱ باارزش‌ترین برندهای جهان قرار دارد.