Piazza_Grande_Locarno

فستیوال فیلم لوکارنو از این پس «بدون در نظر گرفتن جنسیت» برگزار می شود

فستیوال فیلم لوکارنو از این پس «بدون در نظر گرفتن جنسیت» برگزار می شود

مسئولان برگزارکننده فستیوال فیلم لوکارنو هم تصمیم گرفتند تا از این پس، دیگر تفاوتی میان انتخاب بازیگران مرد و زن نباشد و بدون توجه به جنسیت «بهترین بازیگر»انتخاب شود.


اقیانوس آبی خبر – اخبار برندها|این فستیوال فیلم با انتشار بیانیه‌ای می گوید: «از سال ۲۰۲۳، افتخارات بازیگری لوکارنو دیگر بر اساس جنسیت بهترین بازیگر مرد و بهترین بازیگر زن دسته‌ بندی نمی‌شوند، بلکه جوایز بهترین نقش اول و بهترین نقش مکمل بدون جنسیت خواهند بود.»
پیش از این برگزارکنندگان برلیناله، فستیوال فیلم برلین، چنین تصمیمی اتخاذ کرده بودند. در سال ۲۰۲۱ خرس نقره ای بهترین بازیگر نقش اول و نقش مکمل را که تا پیش از این به یک مرد و یک زن منتخب هیات داوران داده می شد، تنها به دو نفر در دو نقش اول و مکمل اهدا شد.
تصمیم حذف جنسیت انتخاب بازیگر در یکی از مهم‌ترین فستیوال های جهان، برلیناله، باعث خرسندی بسیاری از هواداران جامعه ال جی بی تی کیو، یا همان جامعه رنگین کمانی شد. آنها معتقدند هر انسانی بدون توجه به هویت جنسیتی و گرایش جنسی حق زندگی و شانس برابر دارد.
مسئولان برگزاری فسیتوال فیلم لوکارنوی سوئیس هم اعلام کردند که هدف اصلی از حذف جنسیت، «برانگیختن احساسات است و اینکه نشان دهیم سینما عرصه تصمیم گیری‌های پیشرو است». در بیانیه این فستیوال همچنین می خوانیم که «با برابری و احترام به تمام به هویت های جنسیتی جهان زیباتری پیش روی شهروندان زمین خواهد بود»
مدیر هنری فستیوال فیلم لوکارنو، جیونا ناتزارو، می‌گوید: «ما معتقدیم که این انتخاب و حذف جنسیت، تلاش‌های ما برای نمایش و پاداش دادن به استعدادها و خلاقیت‌ها را بیشتر می‌کند و از دسته‌ بندی سازی‌های که در جهان امروز دیگر منسوخ شده‌اند فراتر می‌رود. جهان در مسیری رو به جلو حرکت می کند که قطعاً دیگر نمی توان تنها از دو جنسیت، زن و مرد، گفت.»
به این ترتیب هفتاد و ششمین فستیوال فیلم لوکارنو در ماه اوت سال ۲۰۲۳، همچون برلیناله، بدون انتخاب بهترین بازیگر نقش اول و مکمل در بخش زن و مرد، تنها به دو نفر از شایسته ترین بازیگران فیلم‌های شرکت کننده جایزه می دهد.
در پایان نگاهی اجمالی به حضور سینماگران ایرانی در این جشنواره می‌پردازیم. سینمای ایران اولین حضور سینماییش در این جشنواره را با سیاوش در تخت جمشید فریدون رهنما در نیمه‌های دهه شصت میلادی تجربه کرد. با این حال اولین دستاورد مهم فیلمسازان ایرانی در جشنواره لوکارنو به سال ۱۹۸۳ و فیلم فرستاده ساخته پرویز صیاد بر می‌گردد. این فیلم توانست جایزه یوزپلنگ برنزی را از آن خود کند. پس از این فیلم راه به دست آوردن جوایز لوکارنو برای سینمای ایران گشوده شد و در سال ۱۹۸۸ فیلم ناخدا خورشید ساخته ناصر تقوایی در بخش رقابتی توانست توجه داوران جشنواره را به خود جلب کند و برای بار دوم جایزه یوزپلنگ برنزی را از آن سینمای ایران کند. داستان ناخدا خورشید اقتباسی آزاد از داشتن و نداشتن همینگوی بود که تقوایی با مهارتی خاص آن را به درون شهرهای جنوبی ایران آورده بود. در این دوره جایزه اصلی به‌طور مشترک به دو فیلم صداهای دوردست، زندگی‌های بی‌جان ساخته ترنس دیویس و پروانه‌ها ساخته ولفگانگ بکر رسید. یک سال بعد عباس کیارستمی نیز با فیلم خانه دوست کجاست جایزه یوزپلنگ برنزی را به صورت مشترک با فیلم کورن بلومن بلا محصول لهستان بدست آورد. فیلم خانه دوست کجاست دو جایزه مهم دیگر به نام‌های فیپرشی و جایزه کلیسای جهانی را نیز در آن سال از آن خود کرد. این اولین حضور عباس کیارستمی در فستیوال‌های جهانی بود ولی او بعدها به یکی از شناخته شده‌ترین و برجسته‌ترین فیلمسازان جشنواره‌های معتبر اروپایی تبدیل شد. بی شک موفق‌ترین حضور سینمای ایران در جشنواره لوکارنو به سال ۱۹۹۴ برمی‌گردد؛ سالی که با وجود فیلم‌های مهمی چون پالپ فیکشن، قرمز و قطار چانگ کینگ در جشنواره، یوزپلنگ طلایی به فیلم خمره اثر ابراهیم فروزش فیلمساز مطرح کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایران تعلق گرفت. دیگر جایزه مهم جشنواره موسوم به یوزپلنگ نقره‌ای نیز به فیلم آبادانی‌ها ساخته کیانوش عیاری رسید هرچند می‌توان گفت که حضور محسن مخملباف به عنوان یکی از اعضای هیئت داوران در این موفقیت کم‌نظیر برای سینمای ایران بی تأثیر نبوده‌است. ایران با وجود موفقیت‌های فراوان در سال‌های بعد، تنها یک بار دیگر در سال ۱۹۹۷ با فیلم آینه اثر جعفر پناهی توانست جایزه یوزپلنگ طلایی این جشنواره را از آن خود کند فیلم من، ترانه ۱۵ سال دارم ساخته رسول صدرعاملی دراین جشنواره حضور داشت که ترانه علیدوستی موفق شد یوزپلنگ برنزی این جشنواره را بدست آورد ولی پوریا مرادی با فیلم ۱۶:۰۹ دقیقه فقط توانست کاندید کارگردانی شود و همچنین رضا فرهمند به عنوان اولین مستندساز ایرانی در سالهای ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ با دو فیلم زنانی با گوشواره های باروتی و نت های مسی یک رویا در این جشنواره حضور داشت.

World of Words

منبع:locarnofestival

دیدگاه خود را در میان بگذارید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد. قسمتهای مورد نیاز علامت گذاری شده اند *